Klik hier voor de link naar het artikel op het blog “terugnaarjenatuur”
Dag 56: De waarheid verteld krijgen door een paard
In een eerdere blog heb ik al eens de verbinding tussen mens en dier aangehaald, die zo mooi weergegeven wordt in de serie The Dog Whisperer. Ik haal er heel veel informatie uit over menselijk gedrag dat zich weerspiegeld ziet door het antwoord in gedrag dat de hond geeft. Cesar Millan zegt dan ook altijd dat hij niet de hond coacht, maar de mens. De hond kan niet anders dan zichzelf zijn en reageren vanuit een eenvoudig maar effectief zintuiglijk gedragsrepertoire. Als er in het gedrag van de hond iets niet klopt, dan is het duidelijk dat er iets in de sociale omgeving niet klopt.
Dan krijg je zenuwachtige hondjes doordat de baasjes zenuwachtig en druk zijn. Of je ziet eigengereide honden die hun eigen gang gaan omdat ze geen leiding van hun baasje ontvangen en ga zo maar door. Het gedrag van de hond is een afspiegeling van hoe het er in de roedel aan toe gaat.
Onlangs heb ik mogen ervaren hoe het is om gespiegeld te worden door een paard. Samen met een aantal bevriende counselors heb ik tijdens een volle workshopdag bij ‘Being with Horses’ mogen leren over mijn eigen gedragspatronen, maar ook over die van ons als groep.
Het gedrag dat een paard laat zien als antwoord op onze toenaderingen laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Het dier reageert zintuiglijk op wat wij in ons hele gedrag, stem, lichaamshouding en energie, met ons meenemen, maar waar we vaak helemaal geen erg in hebben. Geconditioneerd door een leven binnenshuis, gebruiken we als mens onze zintuigen amper. Een paard kan niet anders dan deze gebruiken, en kan daardoor energieën opvangen die wij uitstralen.
Wil je te graag contact met het paard? Dan gaat hij je alleen maar uit de weg.
Ben je onduidelijk over wat je wilt met het paard? Dan zal hij stil gaan staan en wachten op meer duidelijkheid.
Ben je met je gedachten ergens anders? Dan zal het dier ook van je weglopen, want er is geen verbinding meer.
Denk je dat het paard toch niet met je mee zal lopen? Dan zal hij dat ook niet doen, omdat je het ongeloof in jezelf al uitstraalt.
Het wordt je als mens duidelijk hoe veel wij in ons hoofd zitten, met allerlei verhalen, overtuigingen, aannames, interpretaties en geschiedenis. Pas als je echt contact maakt met het paard en het gaat uit eigen beweging met je mee, dan pas ga je voelen wat het is om een verbinding te hebben. Ik heb die momenten ervaren als totale eenheid met het paard, maar vooral: samen één zijn in het moment.
Alle dieren leven in het Nu, maar wij zijn dat gevoel kwijtgeraakt. Als het je lukt om dit eenmaal in je leven te voelen, om echt ín het moment te zijn, dan mag je jezelf een gelukkig mens prijzen. Dan ervaar je onvoorwaardelijkheid, verbinding en zo je wilt: liefde.
Van een afstand zag ik hoe mijn collega´s ´in het moment´ geraakten en hoe hun lichaamshouding veranderde van verkrampt naar los en vrij. Zelf merkte ik dat alle gedachten en overtuigingen stopten op dat moment en een intens gevoel van vrijheid overviel me.
Daar heb je dus een paard voor nodig. Of een hond. Of een landschap. Of het nu een bos, een meer, een berg of de zee is: de natuur biedt de mogelijkheid en de wijsheid, om in het moment te leren zijn. De natuur leert ons dat het niet ons denken is dat gelukkig maakt, maar ons voelen.
Dank je wel Queen, Jikkie en alle andere paarden groot en klein voor al jullie wijze lessen.
Wordt vervolgd.